Ο ουρανός

Πήρε μολύβι και χαρτί
και έγραψε τις λέξεις που δεν είπε.
Πώς η σιωπή χαράσσει
την τροπή των πραγμάτων;

Δεν υπάρχουν δεδομένα
στης ζωής το νήμα.
Όλοι γεννιούνται
και κάποτε πεθαίνουν.

Άλλοι γελούν
και άλλοι οδύρονται.
Βίοι παράλληλοι θα πεις
σε άλλο σύμπαν;

Το παιδί μεγάλωσε πια,
κοιτάζει τα χρώματα του ορίζοντα
τα δύσκολα και τα απλά,
αυτά που νίκησαν τη λήθη.

Κι όμως η χαιρεκακία στέκει εκεί
ανάμεσα στο ψέμα της αλήθειας
και στην αλήθεια του ψέματος
που αντιπαλεύονται το αίτημα της ζωής.

Και το παιδί αντιστέκεται
στα λάθη του παρελθόντος
αναμένοντας την ομορφιά του αύριο
σ' έναν ουρανό δίχως ελεγκτές και διαβατήρια.

Πόσο ωραίος είν' ο ουρανός της ποίησης
στο άσπρο του χαρτιού,
στο μπλε της γνώσης
και στο ουράνιο τόξο που απλώνεται μετά τη μπόρα!