Στο τελευταίο της βιβλίο, τη νουβέλα «Φιμωμένος θυμός», η Γιάννα Λάμπρου διερευνά την αντοχή της προσωπικότητας, της αυτοσυνείδησης ανάμεσα σε μία κοινωνία που στηρίζεται στην εξουσία, στη νόρμα, στην υποταγή, στην συμφεροντολόγο συμβατικότητα και στη μνήμη της προσωπικής ιδιαιτερότητας, επιθυμίας, πρωτοβουλίας. Μέσα σε αυτό το κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον που παλεύει ενάντια στα συναισθήματα και στις σκέψεις του κάθε ανθρώπου, το συναίσθημα του θυμού μπορεί να καταλαγιάσει; Η συγγραφέα και νομικός Γιάννα Λάμπρου, με αφορμή την έκδοση του τελευταίου της βιβλίου μιλά στο artinews.gr για τα όρια της αντοχής ενός ανθρώπου, τον θυμό, την εξουσία και την Ελλάδα του σήμερα και του αύριο.
-Μιλήστε μας για το νέο σας βιβλίο «Φιμωμένος θυμός».
Γ.Λ.: Το βιβλίο μου "φιμωμένος θυμός", είναι μια αναφορά στο σκηνικό που ανεβασμένο εδώ και μισό περίπου αιώνα στην Ελλάδα, συνεχίζει να δίνει την ίδια παράσταση, με εναλλασσόμενους τους ίδιους σχεδόν πρωταγωνιστές και κομπάρσους, στους ίδιους ακριβώς ρόλους, παρότι οι συνθήκες και η ζοφερή πραγματικότητα, απαιτούν την ανατροπή του. Μέσα από ανθρώπινες ιστορίες και στιγμές οι ήρωες αφηγούνται και υπογραμμίζουν τα τραγικά αδιέξοδα.
-Ποια είναι τα όρια της αντοχής της κάθε προσωπικότητας, της αυτοσυνείδησης ανάμεσα σε μία κοινωνία που στηρίζεται στην εξουσία, στη νόρμα, στην υποταγή, στην συμφεροντολόγο συμβατικότητα και στη μνήμη της προσωπικής ιδιαιτερότητας, επιθυμίας, πρωτοβουλίας;
Γ.Λ.: Ένα πράγμα που με κυνηγά από τα παιδικά μου χρόνια είναι η μη άσκηση στην ατομική ευθύνη, ως προϋπόθεση της διαμόρφωσης του συλλογικού ασυνείδητου. Η καλλιέργεια, η αυτογνωσία, η ανάληψη ευθύνης. η συνέπεια, η ευφυία εντέλει. Αντ' αυτών μια χυδαιότητα στην αντίληψη και την προσέγγιση των πραγμάτων. Δεν στηρίζεται η κοινωνία στην εξουσία αλλά η εξουσία σε μια αμαθή, χειραγωγούμενη μάζα. Τα όρια δυστυχώς είναι η σύνθλιψη κάθε ασκημένης οντότητας είτε από την εξουσία είτε και από τη χυδαιότητα των αμαθών.
-Η εξουσία διαφθείρει;
Γ.Λ.: Η εξουσία ασκείται από ήδη διεφθαρμένους στην πλειονότητά τους.
-Ο θυμός μπορεί να φιμωθεί;
Γ.Λ.: Βεβαίως και μπορεί να φιμωθεί ο θυμός, διότι η εκτόνωσή του έχει ακαριαίες συνέπειες για όποιον τολμά, ενώ η σταδιακή εξόντωση σου επιτρέπει να φυτοζωείς.
-Κάποια στιγμή ωστόσο τα πράγματα φτάνουν στο τέλμα και ο θυμός ξεσπά. Ποιο είναι το επακόλουθο αυτής της κατάστασης;
Γ.Λ.: "θυμηθείτε: Η Πομπηία εχάθηκε σαν ο Βεζούβιος θύμωσε"
-Οι πολίτες της χώρας βρίσκονται σε μία κατάσταση φιμωμένου θυμού ;
Γ.Λ.: Οι πολίτες βρίσκονται σε -επιτρέψτε μου την έκφραση- άναυδη φάση. Ακόμα και τώρα κοιτάμε μόνο. Ακόμα και τώρα ελπίζουν πως με αυτό το δυναμικό και αυτή την ίδια νοοτροπία, θα γίνει κάτι. Δεν ωριμάσαμε ποτέ και δεν διαθέτουμε την ψυχραιμία της ενηλικίωσης.
-Η κοινωνικοπολιτική κατάσταση αποτελεί πηγή έμπνευσής για εσάς;
Γ.Λ.: Θα ήθελα να ναι αλλιώς, ώστε έμπνευση να αποτελεί όχι η έλλειψη και η παρακμή αλλά η αναζήτηση του Αρίστου. Δεν γίνεται όμως να μην με συγκλονίζουν εξοργιστικά τα πράγματα.
-Ελλάδα του 2025. Πώς βλέπετε το μέλλον; Για την ακρίβεια υπάρχει μέλλον;
Γ.Λ.: Η Ελλάδα θα σωθεί εάν γίνει μια άλλη χώρα. Εάν αλλάξουν ριζικά οι νοοτροπίες και οι πολιτικές. Βλέπω οι νέοι άνθρωποι έχουν μιαν άλλη αντίληψη για πολλά. Βέβαια ζουν σε μια μουδιασμένη εξειδίκευση. Ελπίζω όμως πως θα διεκδικήσουν το μερίδιό τους στη Ζωή και στο Μέλλον.
-Οι παππούδες πρόσφυγες. Οι γονείς μετανάστες. Εμείς είμαστε ρατσιστές;
Γ.Λ.: Ρατσιστής δεν είναι κανένας άνθρωπος, μονάδα. Όλοι νοιώθουμε ίσως παράξενα με το αλλότριο στην αρχή. Όμως μόλις εξοικειωθεί ο άνθρωπος παραμένει άνθρωπος. Βλέπω απλούς ανθρώπους που βοηθούν αυθόρμητα και φυσικά. Και άλλους που φοβούνται ίσως κάπως. Ένα τόσο σημαντικό ζήτημα όμως καμιά φιλανθρωπία και αλληλεγγύη δε θα το λύσει. Εδώ έχουμε να κάνουμε με τεράστια κέρδη και οικονομικο-κοινωνικούς πολέμους, καθώς και ξαναμοίρασμα της τράπουλας. Εμείς ως μονάδες ας κάνουμε ό,τι μπορούμε για αυτούς τους ξεριζωμένους αλλά ας απαιτήσουμε να βρεθούν και λύσεις πολιτικής.
-Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια;
Γ.Λ.: Δεν σχεδιάζω γενικώς στη ζωή μου. Απέχω από την κουλτούρα της στοχοθεσίας. Ζω αναλόγως των συνθηκών, των επιθυμιών, των αναγκών. Έχω όμως ήδη ξεκινήσει το τρίτο μου βιβλίο. Σας ευχαριστώ πολύ.
Η νουβέλα της Γιάννας Λάμπρου «Φιμωμένος θυμός», κυκλοφορεί από τις Μικρές εκδόσεις. Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο αναζητήστε εδώ: http://www.mikresekdoseis.gr/ekdoseis/item/fimomenos-thymos
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας !