Μία βόλτα στους δρόμους της Αθήνας, μπορεί να μας δείξει την πραγματική της κατάσταση. Μία βόλτα ενημερωτική και άκρως αληθινή, μπορεί να σου δείξει την ακατέργαστη και μη παραποιημένη πληροφορία! Μία εικόνα χίλιες λέξεις θα έλεγα.! Στους τοίχους γραμμένα συνθήματα, που πηγάζουν από τις σκέψεις των πολιτών και εκφράζουν τις ανησυχίες τους και τη διαμαρτυρία τους, για τις κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές εξελίξεις. Οι τοίχοι παίρνουν ξαφνικά ζωή και μιλούν! Μας αφυπνίζουν! Μας μιλούν για την πραγματικότητα! Μία πραγματικότητα που είναι δύσκολο να αποδεχτούμε γιατί… Ίσως γιατί είναι δύσκολο να καταλάβουμε πως τα πράγματα είναι χειρότερα από όσο νομίζουμε.
«6 χρόνια ΔΗΜΟΤΙΚΟ, 6 χρόνια
ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ, 6 χρόνια ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ. 24 ΧΡΟΝΩΝ ΑΝΕΡΓΟΣ» Αυτή είναι η
πρώτη πραγματικότητα που συνάντησα. Ένα παιδί στην Ελλάδα σπουδάζει περίπου 18
χρόνια μέχρι να αποκτήσει κάποιο τίτλο μεταπτυχιακών σπουδών. Αποτέλεσμα; Έτσι
όπως έχουν γίνει τα πράγματα φτάνει στα 24 και είναι άνεργος. Άνεργος, γιατί
εξαιτίας των λανθασμένων πολιτικών αποφάσεων και του λάθους χειρισμού των
οικονομικών της χώρας από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, οι συνθήκες που έχουν
δημιουργηθεί και που πρόκειται να δημιουργηθούν δεν σου επιτρέπουν να βρεις
εργασία άμεσα, παρά μόνο με πάρα πολύ κόπο… Πλέον είναι σχεδόν ακατόρθωτο!
Σπουδάζεις για ένα καλύτερο αύριο και παραμένεις άνεργος! Η Τρόικα, το ΔΝΤ και
η οικονομική κρίση, που βιώνει η χώρα, το χαράτσι στη φορολόγηση, όλα τα μέτρα
λιτότητας, οι απολύσεις και η οικονομική
μας δικτατορία από την Ε.Ε., σου κάνουν
τη χάρη και σε αφήνουν να σπουδάσεις! Μάλιστα σε επιβραβεύουν κιόλας! Ό,τι και
να κάνεις, ό,τι και να σπουδάσεις, ΖΗΤΩ Η ΑΝΕΡΓΙΑ! Τουλάχιστον, σπούδασε κάτι
που θα σου αρέσει! Έχε αυτή την ικανοποίηση, αφού ό,τι και να κάνεις το
αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο! ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΑΝΕΡΓΟΣ ΜΕ ΣΗΜΑΙΑ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΒΑΡΚΑ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ! Τι
κρίμα που το όνειρό σου μπορεί να γίνει ένας εφιάλτης! Ο εφιάλτης του
ανικανοποίητου και της ανεργίας!
Οι τοίχοι συνεχίζουν να
«μιλούν» ! Αυτή τη φορά σχολιάζουν εν μέρει την ιδιότητα του κοινωνικού
κράτους, που αποτελεί η χώρα μας! «Η ΓΝΩΣΗ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ ΑΛΛΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ» . Αυτό το σύνθημα ήταν γραμμένο
στον τοίχο ενός δημοτικού σχολείου της
Καισαριανής. Ο άνθρωπος που το έγραψε έχει δίκιο! Φέτος οι μαθητές της πρωτοβάθμιας
και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης , την ημέρα του αγιασμού γύρισαν στο σπίτι
τους δίχως βιβλία, παρά μόνο με CD-rom. Από τότε ουκ ολίγες
φορές έχει προστεθεί δίπλα από το όνομα της υπουργού παιδείας η ιδιότητα του Dj! Κι όμως μέσα από το γέλιο
και τη σάτυρα πηγάζει η αλήθεια!!! Άραγε πόσα παιδιά αναγκάστηκαν να αγοράσουν
τα βιβλία της φετινής σχολικής χρονιάς; Άραγε, τι άλλο θα πληρώσουν στο τέλος;!
Αντί να μοιράσουν CD με τα μαθήματα στους μαθητές, θα μπορούσαν να εκτυπώσουν ένα
μέρος των σχολικών βιβλίων! Πόσα βοηθήματα θα αναγκαστούν να αγοράσουν οι
γονείς για να βοηθήσουν τα παιδιά τους;
Και σε εμάς τους φοιτητές πλέον μοιράζουν ένα σύγγραμμα ανά μάθημα!
Μέχρι τώρα που μπαίνω στο τρίτο έτος σπουδών του τμήματός μου, σε κάθε μάθε μας
έδιναν 2 βιβλία και η ύλης μας ήταν ένα μέρος και των δύο! Η γνώση δεν
περιορίζεται σε ένα σύγγραμμα!! Σε λίγο καιρό προβλέπω ότι ο αριθμός
συγγραμμάτων, που θα λαμβάνουμε για κάθε μάθημα θα είναι μηδενικός!!! Τότε και
εμείς θα πάρουμε κάποια στιγμή τα CDς μας. Για ποιο κοινωνικό αγαθό μιλάμε; Ναι…για το καθ’οδόν
ανύπαρκτο… Πριν γίνει η οποιαδήποτε αλλαγή και ειδικά τεχνολογική…θα πρέπει να
μελετάται με τη δέουσα προσοχή και να επέρχεται σταδιακά έτσι ώστε να
διατηρούνται οι ισορροπίες!
Μείωση μισθών, μείωση στα έσοδα,
αύξηση φόρων, αύξηση δαπανών, αύξηση κόστους ζωής. Εισόδημα; Ανύπαρκτο. Το
υπουργείο οικονομικών όμως συνεχίζει να φορολογεί. Συνεχίζει να ζητά χρήματα.
Γραικοί ήμαστε και Γραικοί παραμένουμε! Η αυτονομία μας πάντα ήταν και έως τώρα
παραμένει θεωρητική. Πρακτικά από τη σύσταση του ελληνικού κράτους το 1832 δεν
ήμαστε ποτέ ελεύθεροι! Πάντα ο ελληνικός λαός αγωνιζόταν να ξεπληρώσει δάνεια.
Παλιά βέβαια είχαμε τις Μεγάλες Δυνάμεις , ενώ τώρα την Ε.Ε.. Η ουσία είναι ότι
πάντα στηριζόμαστε στους άλλους για να «σταθούμε » στο πόδια μας Πάντοτε
λαμβάναμε εξωτερική βοήθεια. Αυτό είναι πλέον δεδομένο. Κάποτε ακούσαμε το
«Δυστυχώς επτωχεύσαμε» και το «Τις φταίει;». Δυστυχώς αυτό φοβόμαστε μήπως
ακούσουμε σήμερα. Οι οικονομικοί οίκοι μειώνουν συνεχώς, όλο και περισσότερο
την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας και το κακό συνεχίζεται…Φόροι, απολύσεις
υπαλλήλων και ενός κακού media έπονται!
Τα Μ.Μ.Ε. αναλύουν τις καταστάσεις με βάση τα δεδομένα , που τους δίδονται από
τα δελτία τύπου της κυβέρνησης. Ο κόσμος τρομοκρατείται. Δεν ξέρει τι να κάνει!
Δεν ξέρει το πώς θα συνεχίσει να ζει με αυτόν τον τρόπο. Τρομοκρατείται και εν
τέλει απελπίζεται. Έτσι το κράτος γίνεται ένας από τους μεγαλύτερους «τρομοκράτες»
και η Βουλή μία «γιάφκα» .
Από ένα σημείο και μετά, οι τοίχοι
γίνονται μία μορφή έκφρασης, ένα έργο τέχνης. Όλες οι δυσκολίες, που μπορεί να
αντιμετωπίζει ένας πολίτης στην Ελλάδα του 2011, τον κάνουν ακόμα πιο δυνατό.
Ωστόσο, πολλές φορές θέλει να ξεφύγει από την πραγματικότητα. Θέλει να δει τη
γαλήνη, να νιώσει μία ψυχική ηρεμία και η σκέψη του να ταξιδέψει και να …τρέξει
για να ξεφύγει από την πραγματικότητα που τον σκοτώνει.
Πολλές φορές η αλήθεια
είναι τόσο πικρή και αναπόφευκτη, που το μόνο που σου μένει να κάνεις είναι να
«χαθείς». Να «χαθείς» κοιτάζοντας μία εικόνα, που διακατέχεται από ένα πνεύμα
αισιοδοξίας. Έτσι θα πάρεις τη δύναμη που χρειάζεσαι , για να συνεχίσεις τον
αγώνα της ζωής. Μπορεί η ζωή να είναι ένα παιχνίδι, αλλά κυρίως είναι ένας αγώνας επιβίωσης , μία
κατάσταση δράσης-αντίδρασης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας !