Ανακαλύπτοντας στο PC μία εργασία για το μάθημα του Βέλτσου...


ΑΣΚΗΣΗ: «Να γράψετε ένα εξπρεσιονιστικό κείμενο για την ταινία
“The Zoo” του Peter Greenaway»


     Σε κάποιο μέρος της φαντασίας μου, ανακάλυψα πρόσφατα ότι είχα κρύψει μία ιστορία ή καλύτερα ένα σενάριο για τη ζωή του μικρού Ιάκωβου. Μικρός τρόπος του λέγειν, δηλαδή, ήταν δεν ήταν 20 χρονών.
    Λοιπόν, ο Ιάκωβος, μέσα σε ένα βράδυ, κατάφερε να μάθει ότι υπάρχει τρόπος να αλλάξει το πολιτισμικό εγώ του. Έριξε στον κήπο του σπιτιού του, λίγα φασόλια, τα οποία το πρωί είχαν μετατραπεί σε μία γιγάντια φασολιά. Ο Ιάκωβος ενθουσιάστηκε και θέλησε να φτάσει στα σύννεφα. Για αυτό, άρχισε να σκαρφαλώνει στη φασολιά. Καθώς απομακρυνόταν όλο και περισσότερο από το έδαφος , δύσκολα μπορούσε να διακρίνει τον τόπο του… Όταν έφτασε στην κορυφή της φασολιάς, είδε ένα νέο κόσμο, μία ολόκληρη πολιτιστική κοινωνία.
    Ο Ιάκωβος βρέθηκε ξαφνικά στον κόσμο της τέχνης του Greenaway, ένα νέο κόσμο, εντελώς διαφορετικό από τον κόσμο της γλυκανάλατης και εμπορικής κινηματογραφικής αμερικανιάς. Μπροστά του, βλέπει ένα σπίτι… Μόλις μπαίνει μέσα, βλέπει διάφορες οθόνες, που ξαφνικά άρχισαν να προβάλλουν η καθεμία ένα διαφορετικό βίντεο. Το μόνο κοινό τους στοιχείο η φράση “The Zoo” που εμφανίστηκε στην αρχή. Ο Ιάκωβος παρακολουθεί με ενδιαφέρον.
    Δε μπορούσε να καταλάβει πολλά, ώσπου αντιλήφθηκε ότι όλα αυτά τα βίντεο είναι κομμάτια ενός παζλ και συνθέτουν μία ταινία. Την ταινία «The Zoo» του Greenaway…
    Το concept της ταινίας; Δύο δίδυμα αδέρφια, ζωολόγοι στο επάγγελμα, χάνουν τις γυναίκες τους σε αυτοκινητιστικό  δυστύχημα και πέφτουν σε θλίψη. Η μόνη επιζών είναι  η Άλμπα, μία γυναίκα με ακρωτηριασμένο το ένα της πόδι. Ενώ αρχικά τη θεωρούν υπεύθυνη για το ατύχημα, αργότερα και οι δύο συνάπτουν σχέση μαζί της. Εκείνη γεννά τα δίδυμα παιδιά τους…Οι δύο ζωολόγοι έχουν εμμονή με τη διαδικασία της σήψης και της αποσύνθεσης. Αρχικά μελετούν τη διαδικασία σε ζώα, αργότερα μέρος της έρευνας κάνουν την Άλμπα, ενώ στο τέλος σκηνοθετούν και καταγράφουν τη διαδικασία και τα στάδια της δικής τους αποσύνθεσης.
    Όλα αυτά παρουσιάστηκαν ως κομμάτια ενός παζλ με κομμάτια συμμετρικά, που ο Ιάκωβος κατάφερε να ενώσει μαζί με τα αποσπάσματα από ντοκιμαντέρ που υπήρχαν.
    Η ταινία ήταν πρόκληση μόνο και μόνο για αυτό το λόγο. Ωστόσο, ακόμα τη θεωρούσε σχετικά αδιάφορη για τα γούστα του. Αποφάσισε , λοιπόν, να εστιάσει σε κάποια θετικά στοιχεία της ταινίας ή καλύτερα σε κάποια αξιοπερίεργα στοιχεία: αυξομειώσεις στην ένταση της μουσικής, μανία με τους αλφαβητικούς καταλόγους, την παρόρηση στο θάνατο, καθώς και το στοιχείο της αμεσότητας και τη συμμετρική αρτιότητα. Ανακάλυψε την οπτική γωνία του Greenaway και αποχώρησε χαρούμενος.
     Είχε καταλάβει ότι μία απλή ματιά σε κάτι δε δίνει την ολοκληρωμένη εικόνα του. Ο Ιάκωβος, κατέβηκε από τη φασολιά και συνειδητοποίησε ότι η ζωή και ο θάνατος συνδέονται άμεσα. Πως η αποσύνθεση είναι και αυτή κομμάτι της ζωής όπως ο θάνατος.
     Τέλος, ο Ιάκωβος αποφάσισε να μην κόψει το δεσμό που τον ένωσε με τη σύνθεση του  Greenaway και να μην κόψει τη φασολιά για να δώσει τη δυνατότητα στον καθένα να διαμορφώσει ο ίδιος το πολιτισμικό του εγώ.
     Για αυτό, καλέ μου αναγνώστη, γίνε και εσύ ένας μικρός Ιάκωβος και ψάξε την ιδέα που θα σου δώσει το θόρυβο , που θα σου παρέχει την επικοινωνία, το δρόμο προς το διάλογο με την τεχνική του Greenaway.

Σχόλια