ΟΤΑΝ Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΖΕΙ...

Από την Ουρανία Παπαδοπούλου

Σήμερα, 02-03-2010, για πρώτη φορά μετά από ένα χρόνο,πραγματοποιήθηκε η Γενική Συνέλευση Φοιτητών του Παντείου Πανεπιστημίου. Ήταν η πρώτη φορά που παραβρέθηκα σε μία τέτοια συνέλευση και το μόνο που μπορώ να πω είναι το εξής:η κατάσταση ήταν απελπιστική. Και αυτό γιατί αντί οι αντιπρόσωποί μας να επικεντρωθούν στα ζητήματα και στα προβλήματα που υπάρχουν στο Πανεπιστήμιο, εκείνοι προτίμησαν να δημιουργήσουν μία πολιτική αντιπαράθεση για τα λάθη των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. αλλά και να εξαγγείλουν συνθήματα, μερικά από τα οποία περιείχαν υβριστικές εκφράσεις προς τις άλλες φοιτητικές κομματικές παρατάξεις. Δε μπορώ να πω προς το τέλος έγινε κάποια αναφορά στα προβλήματα της σχολής, αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Η όλη εικόνα είναι εντελώς απογοητευτική, γιατί ξεχνάμε το γεγονός ότι όλοι είμαστε φοιτητές ανεξαρτήτως των πολιτικών μας προτιμήσεων και πρέπει να προσπαθούμε για ένα καλύτερο αύριο σύσσωμοι και όχι να διαπληκτιζόμαστε για την κατάσταση της χώρας. Αυτό που οφείλουμε να κάνουμε ως μονάδες αυτής της χώρας δεν είναι το πώς θα κατηγορήσουμε το ένα ή το άλλο κόμμα για τα προβλήματα που υπάρχουν, αλλά το πώς θα μπορέσουμε να αποφύγουμε να επαναλάβουμε τα λάθη που γίνονται, ώστε να καταφέρουμε να φτιάξουμε ένα κόσμο δικαιότερο, χωρίς ρατσισμό, φυλετικές και κομματικές διακρίσεις, κοινωνική αδικία, αλλά με σεβασμό προς την ιστορία μας αλλά και σεβασμό προς την προσωπικότητα του άλλου. Πρέπει να προσπαθήσουμε να βρούμε μία μέση οδό επικοινωνίας και να θυμηθούμε ότι όταν πέφτουμε επιβάλλεται να σηκωνόμαστε...
Δε μπορώ να μην παραδεχτώ ότι πράγματι ως χώρα, βρισκόμαστε στο χείλος της χρεωκοπίας και αυτό όχι μόνο εξαιτίας των κυβερνώντων κομμάτων αλλά και των ίδιων μας των εαυτών, που βλέπαμε τη σταδιακή παρακμή της χώρας και συνεχίζαμε τη ζωή μας ανέκφραστοι... Θα ήθελα να διευκρυνίσω στο σημείο αυτό ότι δεν υποστηρίζω τη γραμμή κανενός πολιτικού κόμματος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχω τις πολιτικές μου απόψεις.
Το μόνο που θέλω να δω είναι μία ομαδική προσπάθεια για αλλαγή της κατάστασης που επικρατούσε και επικρατεί. Να δω ότι η ελπίδα μου δε θα πεθάνει...Ίσως ακούγεται ουτοπικό αυτό που λέω ή ακόμα κάπως εξωπραγματικό, αλλά μόνο αυτό με ενδιαφέρει...να δω μία ομαδική προσπάθεια χωρίς διαπληκτισμούς για ένα καλύτερο αύριο. Για ένα αύριο όπου όλοι θα συνεργαστούμε για να γίνει ομορφότερο και δικαιότερο για όλους.
Δεν έχω να πω κάτι παραπάνω. Έτσι κλείνω το λόγο μου με το εξής απόσπασμα από τη "ΔΗΛΩΣΗ" του Γιώργου Σεφέρη, που νομίζω ότι ταιριάζει απόλυτα με την τωρινή κατάσταση που επικρατεί:
" Είμαι ένας άνθρωπος χωρίς κανένα απολύτως πολιτικό δεσμό και μπορώ να το πω, μιλώ χωρίς φόβο και πάθος. Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό όπου μας οδηγεί η καταπίεση που κάλυψε τον τόπο. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι εθνική επιταγή. Τώρα ξαναγυρίζω στη σιωπή μου.Παρακαλώ το Θεό να μη με φέρει άλλη φορά σε παρόμοια ανάγκη να ξαναμιλήσω."

Σχόλια